بررسی خصوصیات و نتایج درمان صرع واکنشی

مقدمه: صرع واکنشی وضعیتی است که در آن تشنجات به طور معمول توسط یک محرک خارجی، یا به ندرت توسط یک فراینـد ذهنـی درونـی، برانگیختـه می شود. افراد مبتلا به صرع واکنشی فقط در پاسخ به محرک خاصی دچار تشنج شده و تشنج خود به خودی ندارند. این مطالعه بـا هـدف بررسـی خـصوصیات و نتایج درمان صرع واکنشی انجام شده است. روش کار: این مطالعه توصیفی در سالهای 1375 – 85 در بیماران مبتلا به صرع مراجعه کننده به درمانگاه خصوصی مغزو اعصاب دکتر نیکخـواه انجـام شـده است. از بررسی پرونده 9676 بیمار 33 نفر مبتلا به صرع واکنشی بودند که مورد مطالعه قرار گرفتند . مشخصات فردی، نوع تشنج، محرک حمله، خصوصیات نوار مغزی و نوع و نتایج درمان در پرسشنامه جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد. نتایج: از بین 33 بیمار، 15 نفر زن و 18 نفرمرد بوده اند ( نسبت مرد بـه زن 1/2 مـی باشـد). 21 نفـر (63/6%) در اثـر محـرک بینـایی، 4 نفـر (12%) در هنگـام جویدن، 3 نفر (9%) در حین ادرار کردن، 3 نفر (9%) درحین محاسبه ریاضی، یک نفر (3 %) درحال بازی شطرنج و یک نفر(3 %) حـین حمـام بـا آب گـرم دچـار تشنج شده اند. سی تی اسکن مغز در تمام بی ماران مورد مطالعه طبیعی بود. در صرع با محرک بینایی ابتدا توصیه به حذف و دوری از عامـل محـرک گردیـد، کـه فقط 6 مورد بدین روش کنترل شدند و در سایرمواردبدلیل عدم امکان حذف عامل محرک، درمان با داروی ضد صرع شروع شد. در مجموع حملات تـشنجی در 90 درصد بیماران مبتلا به صرع واکنشی با داروی والپروات سدیم کنترل گردید. نتیجه گیری: اگر شرح حال تشنجات در پاسخ به محرکهای خاص گزارش گردد، پزشک باید بـه جزئیـات هرچـه بیـشتری د ر خـصوص ماهیـت محرکهـای برانگیزاننده، توجه کند. درمان شامل حذف و پیشگیری محرکهای خاص و درمان دارویی می باشد.